Die Kerweredd

Kerwepfarrer: Bernd Ströbel
Mundschenk: Jürgen Falkenstein
Kerweborscht: ?

Parre: Ach was en Haufe Leit oh Graus.

Mundschenk: Macht nix Parre, loß die Sau raus.
Trink erscht emol ä Schliggel Woi,
un donn seif se rischdisch oi.

Parre: Dieser Schluck, der war fa eisch,
doch en zweite trink isch gleisch,
uff die, die vor uns sinn gewese,
im Hemschbach Buch war nix zu lese.

Hert ma sisch die Alte oo,
Mensch was warn frieher Helde do.
Ball jeder Held aus unsrer Stadt,
hott soin spezielle Nome ghatt.
On Nome konn isch misch besinne,
die werschd in koonere Chronik finne.
Ona fun de gräischde Helde,
ihr Leit, des war de Schnoogefelde.
Un in gonz besonders Weiser,
nonnte ma de Dickriewekaiser.
De Bombl un de Leiweschroiner,
un drunne noch de Halblabs Hoiner.
De Braucherout un aa de Seppl,
de Käsarsch un des Hosseläppl.
Des Kerwebeckl un Varecker,
dä Bimbre un de Fischerbäcker.
De Maggi un de Mongolds-Dick,
de Brucker noch un aa de Schick.
Do fällt ma oi die Schnellekattl,
de Jousl noch, die Embachs Knaddl.
De Luther un des Hosseboo,
die Kitteldasch war aa noch do.
De Balser un do aus der Schricker,
die Male und de Willeklicker.
De Bär un aa de Lazarus,
de Dompnuul un Dominikus.
De Stinnes un de Elle Miller,
de Forzer un de Mickekiller.
De Buckel un de Leiweborscht,
verflucht isch häbb schun wira Dorscht.
Die Hoorischgiggelsen un bekonnt fa monsche
is aa die Parisersonnsche.
Wonn isch se all noch nenne kennt,
isch glaab, isch gregt vor Dorscht die Krenk.
Ihr Roigeblaggte guckt jetzt bleed,
ihr wisst halt nedd um was sich’s dreht.
Doch jeder Hemschbächer edle Wescher,
kennt die Helde noch un nöscher.
Auf Mundschenk mach ma erscht emol
bis owwehie moin Bescher voll.

Es is bekonnt, ä Auto roschded,
un weil ä neies zu viel koschtet,
hott sisch des ona nedd geleischt
un hott soin Karre selwer gschweißt.
Wie er dut unnerm Auto liege,
die Spritzer ihm im Gsicht rumfliege,
de Walter lässt de Brenner sause,
un macht verdient soi Frihstickspause.
Er kimmt zurick on soi Gefährt,
do dreht sisch um ihn Himmel, Erd,
vielleischt war die Paus ä bissel longe,
soi Auto, des hott Feier gfonge.
Es brannte un es brannte safdisch,
dem Roume Walter soin Ro 80.
Mer dut vor Dorschd schun die Gorgel weh,
auf Mundschenk uffm Raum soin neie PKW.

En Mensch, der bleibt nedd gerne dumm,
er will sisch weiterbilde, drumm
fährt de Fokko mit Interesse
noch Köln zur Photokina-Messe.
Er kam dort oo, do guckt er schun,
uffm Parkplatz stäin koo Auto rum.
Geschlosse sinn aa noch die Kasse,
er frogt sisch, wu sinn blous die Masse.
Gäit donn ins Haus un leeft drin rum,
es gibt aa dort koo Publikum.
Er fregt ä Putzfraa die hott gelacht,
do werd erscht nägscht Woch uffgemacht.
Ja denkt der Fokko donn gonz leise,
des war moi letschdi Bildungsreise.
En Haufe Geld bezahlt fa umme,
sogar die Sekretärin migenumme.
Jetzt stäi isch do in Köln ällo,
un außer mer is ko Sau do.
Doch wie er dehom war hott er gelacht,
un glei en Kallennerablesekurs bei de Volkshochschul mitgemacht.
Bevor moin Haffe wira leer is,
uffm Fokko soi Gedächtnis.

Jedes Joar zur Osterzeit,
werd de weiße Sunndag oigeleit.
On diesem Dag sieht es sou aus,
dass zu kloo is unser Gotteshaus.
Drum versucht ma in die Dinge,
ä gewissi Ordnung noizubringe.
Ma appeliert on de Verstond,
daß nedd alle die verwondt,
on dem Sunndag, diesem einen,
sisch donn in de Kersch vereinen.
Es klappt nedd, des iss nur zu menschlisch,
doch mer isses uhverständlisch.
Daß monsche mohne isch was nedd wie,
die Kersch sei ausschießlich fa sie.
Kumme fünf vor un mache rabatz,
mohne sie kriege en Logeplatz.
Dunn dene zwaa, die die Sach in de Kersch donn lenke,
noch ä freschi Gosch oohänge.
Un guckscht da die oo, donn bischde gonz baff,
Die siehschd schunnscht nie in de Kersch,
awa donn mache se de Aff.

Im Jonuar do wars souweit,
ma hott de Ritter oigeweiht.
Un zu diesem scheene Fescht,
kame aa geladne Gäschd.
Normal brauch isch des nedd erwähne,
ihr häbts Bild all in de Zeitung gsehn.
Jedoch zu vorgerickter Stund,
kimmt nur noch Bleedsinn aus einem Mund.
Der Monn war sou wie es soin soll,
sou rischdisch stark, weil er schön voll.
Er tat uhne allzugroußi Mih,
gewaltisch donn vum Leder ziehn.
Un er tat des gar nedd hoimlisch,
der Ufftritt, ja der war donn schunn poinlisch.
Doch was is om nägschte Dag bassiert,
ihm is de Mage explodiert.
Der Kerl is aussm Bett gedopst,
un hott sisch uff die Fieß gekotzt.
Ja des war sie Gottes Strafe,
ma konn en Parre nedd Verbrecher haase.
Auf Mundschenk kumm, mer trinke ona,
uff die Hemschbäscher Japoner.

Om Mihlberg hott ä Fraa in Garde,
dort werkelt se mit Hack un Spate.
Baut Blumme oo un aa Gemies,
doch Gras, des wächst re iwwa die Fieß.
Ei denkt sisch do der schlaue Rock,
isch kaaf ma halt en Gaasebock.
Der frisst des Gras was soll isch sage,
do konn isch ma die Ärwet spare.
Jetzt is des Gärtsche gonz verwildert,
mit Träne hotts die Fraa mer gschildert.
Blous noch Gemies jetzt fresse deda,
un‘s Gras des wächst jetzt schun 2 Meter.
Un bäisardisch issa owwedroi,
läßt koona mäi in de Garde noi.
In de Zeitung hewisch gelese,
Tausche alten Bock – en Beese,
frisst gern Gemies – doch Gras koo bißl,
gäije Sense ora Sischel.
Isch trink jetzt ona Mundschenk hopp,
uff de Sieglinde ern Gaasebock.

De Paulis Volker wollt en alte
Holzklotz ausenommer spalte.
Er nimmt des Beil un hält weit aus,
häischt noi, donn kriegt er’s nimmäi raus.
Er robbt un zerrt es war verdeifelt,
bis er om End schun gonz verzweifelt.
Donn zieht er wira, jetzt packt ihn die Wut,
un schläischt sich de Beilstiel uff die Schnut.
Soi Fraa die siehts un kontert schnell,
des war emol die rischtisch Stell.
Isch trink jetzt ona gonz Gewiß,
uffem Pauli soi Gebiß.

En Hemschbächer Monn, den jeder kennt,
dem soi Auto hott die krenk.
Somstags Mittags donn un viere,
Kimmt soin Freund zum repariere.
Soin Freund, der is en Monn vum Fach,
un läigt sisch unnerm Auto flach.
In dere Zeit wu der oone schafft,
der onnere im Keller es Bier ruffschafft.
Der unnerm Auto hott gschafft in Ruh,
do kimmt dem onnere soi Fraa dezu.
Sie mohnt ern Alte det unnerm Auto schaffe,
uff emol fängt se oo zu gaffe.
Donn aus de Hosse hängt un laigt,
dem Kerl soi gonzi Männlischkeit.
Die Fraa hott gemohnt sie trohmt,
un hott alles glei wira oigeroomt.
Der unnerm Auto kriegt en Schock,
fährt houch un schläigt sisch oo soin Kopp.
Er spiert in starke Schmerz im Gnick,
un fällt bewusstlos donn zurick.
Schnell in Dokter greischt se schon
un will ins Haus ons Telefon.
Die Fraa bleibt oogeworzelt stäin,
sie sieht ihrn Monn de Keller ruffgäin.
Do greischt se Hergott un Gewitter,
wem warm donn jetzt do draus die Glicker?
Des hott re den Verstond geraubt,
derweil hott der draus weitergschraubt.
Isch trink jetzt ona uff die Fraa,
verote duh ischs nedd wers war.

En Schlossermoschter vun Hittefeld,
baut ä Hall im BIZ – fa Geld.
Nedd blous Halle, aa kloone Sache,
dut de Moschter Schubert mache.
Neilisch stäit da uffem Bau,
owe greischt de Gsell Au, Au.
Achtung Chef – un der gonz forsch,
streckt die Ärm vor – Knoche dorsch.
Mohnt soin Gsell, falle deda,
Scheiße wars, en Eiseträger.
Den hotta gfonge grad wie nix,
6 Woche donn die Ärm in Gips.
Mundschenk duh ma noch was noi uff Kipp,
isch trink uff de Schlossermoschter vun de Hitt.

Erinnert ihr eisch noch daran,
ons Schlachtfescht uff de Autobahn.
Schunn wira hott sisch ä Kuh gedrickt,
un is bei’s Kreise drinn ausgerickt.
Dorsch halb Hemschbach is des Vieh gerennt,
de Fritz hott se nimmäi fonge gekennt.
Die Polizei is mit 3 Autos kumme,
sogar die Bohnpolizei hott on de Treibjagd teilgenumme.
Mit Blaulischt un mit Groußlautsprecher,
als wär des Dier en Schwerverbrescher.
Die Polizei war halt nedd gscheider,
un die Kuh rennt imma weiter.
Des hott aa de Fettel gsehn,
un bleibt mit soim Auto vor dem Dierle stehn.
Die Kuh hott des nedd intressiert,
un is iwwa de Erwin wegmaschiert.
Dem Fettel soi Auto war gonz verdrickt,
donn is de Jäger Beisel ohgerickt.
Noch 3 Stunn Jagd warnes zu bleed,
donn hott de Beisel ohgelegt.
Nochm 2. Schuß war die Kuh erscht tot,
donn der 1. Schuß war Schrott.
Daß die Polizei nedd gschosse hott konn ma verstäin,
weil Bulle mit Kih in Verwonschaft gäin.
Isch trink jetzt was un ruf eisch zu,
beim Kreis drinn do gfällts konre Kuh.

Günter Hemschbachs Kegelass,
hott om feiern aa soin Spaß.
Neilisch wara voll wien Strump,
un wie er on de Bohnhof kummt,
säischt der Günter Gott sei Donk,
un hockt sisch uff die Bohnhoufsbonk.
Donn läigt er sisch zum schloofe nieder,
erwacht vum 1. Friehzug wieder.
Guckt verdutzt verstäit des nedd,
er hott geglaabt er laigt im Bett.
No jetzt isses halt bassiert,
denkt er un is hommaschiert.
Er war sou 8 – 10 Dag dehom,
do kimmt en Brief vun de Bundesbohn.
Im Umschlag war ä Reschnung drin,
die wolle 50 Mark vun ihm.
Fürs näschdische uffm Bohngelände,
typische Beomte-Fissemadende.
Isch mach jetzt mol moi Gorgel naß,
un trink uff unsa Kegelass.

En Hemschbächer Bauer stadtbekonnt,
der hott in de Gardestroß ä paar Meter Lond.
Was der Kerl sisch erlawe konn,
der hott schoins soi eigene Gsetze der Monn.
Verbrennt doch der Pilwe in de Gardestroß,
Autoreife ….. sou en Stoß.
Plastikploone, Grempel un Gruschd,
noi in die Flomme un wonns noch sou rußt.
Heizeel un Diesel konischderweis,
leert er aa noch ins Feier zu soim onnere Scheiß.
Dem Bauer soi Feier un des is kon Bluff,
des stinkt wie en Schonschde vun de BASF.
Umweltverschmutzung un sauweri Luft,
is dem Bauer egal, wischdisch is, soin Scheißdreck verpufft.
Isch trink jetzt ona, Mundschenk hopp,
der Bauer der hott nix im Kopp.

En Ferschter braucht aus gutem Grund,
bei soinre Ärwet einen Hund.
Um monschmol muß der Boß vum Wald,
zu soinem Chef dem Michel halt.
Der Ferschter is mit Hund ohkumme,
un hottn zum Honnes mitgenumme.
Ihr Leit es hott sou kumme misse,
der Hund hott im Michel in de Arsch gebisse.
Seitdem muß der Hund im Garde.
ora uffm Flur drauf warde.
Als der Hund emol musste,
un niemond vun dem Vorfall wusste,
do stonk es wochelong un roch,
on Arsch verdäschdischd es onnere Loch.
Die Sucher warn fasch ohgeworzelt,
wiese des Haifl gonz verdorzelt,
finne in re stille Eck,
jetzt bleibt der Hund vum Rothaus weg.
Schunn bei de nägschde Chefvisite,
wars Auto donn die Hundehitte.
Doch fa den Hund war des ä Feier,
donn im Auto lage Eier.
Der Ferschter werd des nie vergesse,
soin Hund hott 40 Eier gfresse.
Isch häib moi Glas un trinkt jetzt froh,
uffs Rothaus, Hemschbachs Hundekloo.

De Fritz, de Fronz, de Fred, de Karl,
all gäin se uff de Feierwehrball.
Do is was lous, do leeft de Brie,
ja sou ä Feschd vergißt ma nie.
Wie se sou rischdisch drohgeklotzt,
hott ona unner de Disch gekotzt.
Soin wiesawie war glei debai,
un packt des in ä Dischduch oi.
Gibt’s dorschs Fenschter draus im Pohl,
der fregt, was er mit mache soll.
Der drinn der säischt mit seeleruh,
es is doi Problem, mächts Fenschter zu.
Moin Haffe is glei wira leer,
isch trink uff unser Feierwehr.

Beim Firmempfong hott ma Redde ghalte,
ma wollte des gonze im Freie gestalte.
Dem Michel soi Redd is sou gut gewest,
dass de Mohr sisch vum Michel vertrete lässt.
Blous misch, der isch des näidisch hädd,
misch vertritt de Michel nedd.
Den Boijemoschter lässt des kalt,
un aus Verzweiflung trink sich halt.

Der Kronjurist der SPD.
lometierte long, es wär doch schee,
wenn drunne uff de Erlewiese,
würden grüne Bäume sprieße.
Im Stadtrat er des oft beschwört,
vum ihm wars schunn ä Steckepferd.
Denn immer wira klang der Ton,
Erlewiese – Baumaktion.
Donn oones Somstags wars soweit,
es kumme aa rescht viele Leit.
Mit Hacke, Schaufel, Pickel, Spate,
die Feierwehr hott die Beem abgelaade.
Aa die Presse war debei,
un macht ä scheenes Konterfei.
Montags konnte was geschehn,
jeder in de Zeitung sehn.
Doch später als die Sach vorbei,
kam aa schunn de Krach herbei.
Die Beem gepflonzt un noch gonz jung,
stonde halt in Sulzbach rum.
Die Gisela die schennt un tobt,
die Dinger wern wira rausgeroppt.
Seht ihr Leit sou konn des gehn,
dut ma nedd die Plän oisehn.
Drum einen Rat, un des is wischdisch,
informiert eisch es nägschde Mol rischdisch.
Moi Gorgel is schunn wie verbronnt,
isch trink jetzt uff de Onkebrond.

Oh dun mir die Aage weh,
seh isch unsern Wiesensee.
Willschd do mol Sunndags bade gäin,
muscht 2 Stunn on de Kass ohstäin.
Un bischd donn endlisch drinn im Bad,
do werd da alles glei mallad.
Dort siehts aus des is ä Schond,
die Abfallemer voll bis iwwa de Rond.
Un willschd donn ebbes trinke gäin,
konnscht wira 2 Stunn Schlonge stäin.
Hoschd donn doi Bier, regschd disch glei wira uff,
die häwwe Preise wie im Puff.
Do denkt sisch doch monscher is doch klar,
gäischt niwwa wu frieher de Pauli war.
Doch zwischem Josef unnem See,
herrsche Zuständ, des is nimmäi schee.
Dort stäin Stacheldroht un Stonge jeder kennts,
do monscht werscht on de Zonegrenz.
Doch des is noch long nedd alles,
unsern See hott ball de Dalles.
Misch wunnerts nedd guck doch emol hie,
die Bauern um de See rum, die dinge all mit Chemie.
En Haufe Puhl leern se aa noch uffs Feld,
is doch gonz klar, des koscht koo Geld.
Was sou nedd verbraucht wird, leeft zum Grundwasser dezu,
un unsern See wächst vun unne ruff zu.
Doch om Kippe vum See, isch nehmms in de Mund,
sinn vor allem die Badegäschd schuld.
Donn jeder wu im See drin laigt,
soin Arsch mit Sunneeel oireibt.
Un werds ihm donn im Kopp zu haas,
sterzt er sisch noi in kühle Naß.
Des Sunneeel bleibt drinn im See,
un Sauerstoff kriegt der koo meh.
Isch häbb aa schunn ghert, un isch glab des stimmt,
dass monsches Mol in Knoddel uffem See rumschwimmt.
Do is doch ona gschwumme uffem See,
der hott zu sisch gsagt isch trau moine Aage nimmee.
Mensch Karl, do vorne do schimmt doch en Aal,
den muscht du jetzt fonge schunscht is alles egal.
De Karl schwimmt zum Aal, sou wie man kennt,
un packt des Vieh mit soine zwaa Händ.
Un wie’em de Aal zwische de Finger rauskimmt,
hott de Karl erscht gemerkt, dass do was nedd stimmt.
Er riescht on de Griffel un säischt zu sich leise,
isch Rindvieh isch bleedes long mit zwaa Händ in die Scheiße.
Doch was noch viel schlimmer is,
unsern See is gonz verpisst.
Do gibt’s doch Leit, die dun beim schwimme,
den See verbrunze, verscheiße vun vorne bis hinne.
Denne Sai, isch sags verdrisse,
ghert all in die Gorgel gschisse.

Zum Schluß noch ä Wort on eisch do unne,
wonn des ohm nedd passt, was er vernumme.
Donn muß isch sage, wie konns onnerschd soi,
des werd niemold in rischdischer Hemschbäscher soi.
Eisch Hemschbäscher un Roigeblaggde sag isch jetzt noch,
halt die Kerwe sauwer, sunscht tret isch eisch uffs Loch.
Feiert zomme, singt und lacht sou gut wie das kennt,
un vor allem gäit ma nedd fremd.
Mensch Mundschenk mer brennt die Gorgel schunn wier,
jetzt will isch kon Woi meh, jetzt brauch isch ä Bier.

Amen.