Die Kerweredd

Kerwepfarrer: Hans-Peter Wolf
Mundschenk: ?
Kerweborscht: ?

Guckt emol do steht da,
de Kerweparre Peda.

Ä Kerweredd aus dere Höh,
ihr braucht gar nedd zu gaffe,
wonn isch aisch do unne seh,
dicht gedrängt die Stroß nuff steh,
machts mir gonz schee zu schaffe.
Seit Monate häb isch trainiert,
dehom allo vom Spiegel,
des lief aa alles wie geschmiert,
isch häb misch nedd mol geniert,
jetzt gäit die Muff im Zwickel.
Isch häbs aa werklisch garnedd leicht,
konn misch nedd voll entfalte,
statt Hochdeitsch muß es Mundart soi,
des passt sou schee zu Weck, Worschd un Woi,
des g’fällt de Hemschbachs Alte.
Der Tradition bin isch verpflicht,
moin Eid häbb isch druff g’schworn,
is blous o Wörtl falsch gesetzt,
donn war isch Parre s’längschd geweßt,
mir hängts aus alle Ohrn.
Drum häbt ä Herz in dere Stund,
mit eierm Kerweparre,
guckt nedd sou streng mir uff de Mund,
isch bin doh blous en arme Hund,
wie all die onan Narre.
Lauscht moiner Predischt wie sischs g’hert,
ihr wisst schun wies gemoont is,
vielleischt wird monscher sisch erkenne,
ko Ongschd – isch du koo Nome nenne,
isch war des Beichtgehoimnis.

Moin Ufftrag is in dere Stund,
läig die Finger uff die Wund.
Schun arg long is mer nedd geheier,
de Zustond vun de Zehentscheier.
Inne proper un feudal,
auße grad des Gegedal.
Ma traut sisch garnedd hiezugucke,
de Butz fällt schun aus alle Fuge.
Aa drowe om Vierrittersturm,
naage Rege, Sunn un Sturm.
Zu allem is der arg verschmutzt,
un wird dezu als Clo benutzt.
Solche alte Stadtsymbole,
sollt ma emol iwerhole.

Da die SG in unsrer Stadt,
des Joar Jubiläum hat,
sou hot ma sisch verpflichtet g’sehn,
beim Bliedefescht gut dozustehn.
Der Engels Kurt besorgt ä Schiff,
donn wird des aa ä Sach mit Pfiff.
Beim Kronauer bringt ma donn den Kohn,
zum Festzug fix uff Vordermonn.
Der Karl macht glei dem Engel kund.
paß uff, isch häb en neie Hund.
Kurt dreht sisch rum, schun beißt des Vieh,
genau unners Kreiz un iwwa die Knie.
Kurt fa disch häwwe mer ä kloones Pflaster,
s’is nedd grouß, mer hoffe es basst da.

Alle wisst ihr doch bestimmt,
dass Michel ball soin Aschied nimmt.
Was ma sou hert uff alle Fälle,
des muß isch aisch jetzt noch verzähle.
Beim 100 jährische Jubelfest,
beim Kerschechor is des gewest.
Do säischt de Wolfgong Ehrhard schlicht
Hochwürden Bürgermeister spricht ……
Beim Fest vum katholische Gemoindehaus,
rutschd dem Richter soun Lapsus raus.
Der macht den Fall noch viel, viel dreister,
un säischt – Herr Oberbürgermeister.
Des gäit sou weiter dass es glabschd,
die mache de Michel noch zum Papst.

Wie schun gsagt ihr liewe Seele,
en Boijemoschter is zu wähle.
Der Michels Honnes misst ihr wisse,
hot entgültig s’ Hondtuch gschmisse.
Wen ihr wäht, is mer egal,
die Hauptsach is, ihr gäit zur Wahl.
Macht eier Kreiz dort wu ihr glaabt,
dass ihrs weiterhin gut habt.
Ma sucht jetzt halt uff alle Arte,
altbewährte Kandidate.
Im Stadtrat sinn mit Rong un Titel,
solche mit un ohne Mittel.
Träger der Stadt all mitenonner,
ona Träger wie der ona.

Iwahaupt is des ä Qual,
mit de Boijemoschterwahl.
Koum säischt der Michel, isch mag nimmee,
do konscht emol die Stadträt seh.
Die Woinemer Zeitung werd immer dicker,
je Hergott – Sackra – un Gewitter.
Wonn die ihr dreschisch Wäsch häwwe gewesche,
solle mers onnerndags in de Zeitung lese.
De Bürger is foifühlisch – doch selle Dumme,
is Takt un Stil abhonde gkumme.
Noch gonze 3 Monat, drum merkts aisch ihr Dolle,
ihr braucht nedd zu trinkse, mer wähle wenn mir wolle.
En Rot on aisch all – wollt ihr eisch entscheide,
könnt Merkwürde Peter des Omt nedd bekleide?
Ihr häd donn blous misch – isch wär einern Kumpel,
un moi Sekretärin des wär die Schlumpel.
Isch wär en Chef, do däd stehts alles funktioniern,
isch det newebei beim Kohl fa Wertschaft kondidiern.
Aisch dets gut gäin wie noch nie,
mer krägte ofach alles hie.
Aus de gonze Welt den se Kumme und wollte uns sehn,
weil mer mit New York un Rom uff onre Stuf stehn.
Mer wärn nedd nur on de Bergstroß gekonnt,
uns det ma kenne in jedem Lond.
Die den sisch die Finger lecke, ach wär des foi,
derfte se doch in Hemschbach soi.

Die Feierwehr wollt uff Reise gehn,
zum Luciafest uff Bray sur Seine.
Ma wollt de Fronzouse vor alle Dinge,
ä Faß voll deitschem Bier mitbrige.
Schun on de Grenz do gäit ne die Muff,
denn zollfrei bleiwe soll der Suff.
Glei wie se dorschwarn kreischd ona versesse,
mer häwwe fers Bierfaß de Hohne vergesse.
Koum warn se in Fronkreichs Aue,
glei häwwe se sich schwer verhaue.
Un zwar mit dere Konsequenz,
sie warn schun wira on de Grenz.
Problemlous kumme sou die Schode,
wira zurick uff deitsche Bode.
Des Malheur is halt bassiert,
de nächste Zoll werd oovisiert.
Dort haaßts – alle Koffer uff –
un wira gäit ene die Muff.
Trotz genauer Visitation,
kumme se mit dem Faß davon.
Endlich om Ziel, die Fahrt hot’ne gstunke,
do häwwe die Fronzouse mim Bierhohn gewunke.
Der Hemschbächer Bierhändler hott fa viel Geld,
des fehle vum Bierhohn per Telex gemeldt.
Ich brauch kon Hohne, brauch ofach zu winke,
schun bringt ma de Mundschenk noch ebbes zu trinke.

Die Leit vun Hemschbachs Stroßeplonung,
häwwe alles – blous ko Ohnung.
Kimmschd mim Auto dorsch Hemschbach gfahrn,
do merkschd glei – die sinn geistisch arm.
De häwwe fa in Haufe Geld,
Verkehrsinseln uff die Londstroß gstellt.
Un jeder Monn konnt schun probiern,
dass die nedd richtisch funktioniern.
Den Ploner häd isch gern betracht,
wie der um die Insel macht.
Doch warschoins konn des niemols soi,
der hott bestimmt kon Fihrerschoi.
Wer sou en Bleedsinn plone dud,
der is aa schunschd im Hern kaputt.
Drum Boijemoschter s’is kon Witz,
ruf ma oo de Mongolds Fritz,
der reißt’n ab den gonze Krom,
den koo Schwoin gebrauche konn.
Un on aisch Ploner noch ä Redd,
wonn ihr wira soin Oifall hädd.
Donn betracht des mol mit Ruh,
macht die Aagedeckel zu,
ruht aisch erst mol rischdisch aus,
schunschd kimmt jo doch blous Bleedsinn raus.
Es sei aisch vergewe, uff aisch trinke ma ona,
ihr Kreiz un Quer, Unner un Überzwerch Ploner.

In de Bürgerversommlung im März,
mächst de Junge Gerhard Ferz.
Lauthals hott der domols gedroht,
was Michel oogeblich versproche hot.
Un er zitiert den Herrn Michel groß,
Entlastung der Hittefelder Stroß.
Wie awa der Michel dodruff kimmt,
dass die Behauptung garnedd stimmt.
Do ging der Schuß noch hinne los,
un Gerhard Jung saß in de Soß.
Verzeihung säischt er echt frustriert,
un war uhsterblich donn blomiert.
Merk da Gerhard aus dem Grund,
der Michel is en schlaue Hund.
Egal – mer häiwe des Glas zum Toast,
un trinke uff de Gerhard, Prost.

Es parkt gern jeder vor soim Haus,
doch stäit sou ä Mietshaus hinnedrauß,
un hott de Hausherr die Parkfläche gonz,
vun owe bis unne mit Spinat grad bepflonzt,
do konnschd halt nix mache, om beschde bleibschd heiter,
un parkschd halt doi Auto ä paar Stroße weiter.
Im Winter werd geernt – un donn asphaltiert,
un donn leeft des parke grad wie geschmiert.
Sou vertröschd se de Hausherr un all sinn se debei,
un in ä paar Monat is de Parkplatz donn frei.
Doch jetzt is schun Summer – konnschd noch immer nedd parke,
mit de Parkfläch un em parke is noch immer im Arge.
Du parkschd immer noch auswärts – un der werd schun gonz iwel,
egal wu du hieguckschd – iwaral wachse jetzt Zwiwl.
Es hilft aa nix uff die Polizeiwach zu gäin,
weil die Zwiwl in Hemschbach unner Naturschutz jetzt stäin.
Der will gar kon Parkplatz fa aisch Mieter herrischde,
un nedd ums Verrecke uff soin Garde verzichte.
Ihr Mieter isch sag aisch wies weiter geht,
ome scheene Dag guckt er naus, horra wira Feldsalat gsät.
Isch schlag in Kompromis vor, der uns alle gut stimmt,
Vermieter – plonz Hoppe und Malz oo des jedem bekimmt.

In Statiker un en Wert,
die häwwe sisch geerrt.
3 mol häwwe die uscheniert,
ihr Hase zum Decke zusommegfiert.
Doch s’kam kon Nochwuchs uff die Welt,
der Tierarzt hott donn festgestellt,
jetzt hol misch doch der Deiwel,
der Bock war aa ä Weiwel.

Erschd hoda en Haas falsch decke losse,
jetzt macht da aa noch onan Bosse.
Besagter Wert gäit zum Friseur,
un schun beginnt des Grond-Malheur.
Ä onzisch Thema in dem Haar-Haus,
wie gäit die Boijemoschter-Wahl aus.
Die dischbediern wie nedd kloar,
de Meister schneid debei die Hoar.
Der Wert war fertisch un donn hoda gebleschd,
koum wara dehom soi Fras zu ihm säischd.
Du bischt doch nedd rischdisch – werschd aa immer kronker,
gug disch emol oo, leefschd rum wie en Ponker.
Er gäit an die Spiegel wie vum Deifel geritte,
die Hoar warn blous uff ona Seit geschnitte.
Loßt uns trinke uff den Monn,
der sou gschäftstüchtisch soi konn.
Die hälfte schneide un rasiern,
den gonze Haorschnitt dud kassiern.

Bachgassefest un Ochs vum Grill,
konn ona sage was er will,
Schöller un Pauli die häwwe verdaalt,
un de Boijemoschter Michel – der hotn bezahlt.
Trotz Regeguß und Sturmwindböe
war noch 2 Stund koon Ochs mer zu seh.
Mit Regeschirm un Korb un Dasche,
will jeder sisch ä Stick erhasche.
Im Grouße un Gonze wars diszipliniert,
des Enkele hot de Opa gfiert.
Ma hott sich ogestellt in de Schlong – und
geduldig gewart, bis ma aa drokummt.
Blous oinige, ihr Leit, ihr Leit,
die triewes doch ä bissel weit.
Häwwe 5 – 6 mol mim Kochgscherr gekleppert,
donn häwwe se lauthals noch gemeckert.
Die Portione wärn zu kloo,
der Schöller kreischt – wie kimmschd ma vor.
De Rekord warn 9 Portione,
die wollt aa ona werklisch hole.
Un dodezu do hotta noch,
sisch die Kiehldasch mitgebrocht.
Hochwürden Mohr – der zierte sisch,
der wollte nix – des wunnert misch.
Ä halwi Stund später war mers donn klar,
es ließ sisch’s holle vun re Fraa.
Was soll des Herr Parre, isch frog – bitte sehr,
vorne „Isch will nix“ un hinne „gebs her“-
Ä bissel verstäih isch’s aa mer dud des gut,
wonn ma misch vorne un hinne umsorge dud.

Ä Oma hott ä jungi Katz,
die hiet se wie en goldne Schatz,
un jeden Somsdag um halwa viere,
do dud se se mit Saaf oischmiere.
Un spielt donn de gonze Babb,
mit weichem, lauwarm Wasser ab.
Un sie säischt zum Kätzl gell,
isch hock disch in die Mikrowell.
Jetzt is se kaputt mer dud’s jo Leid,
awa des is halt die Technik heit.

Heit vor 52 Woche,
hott ma beim Spielmonn de Clo uffgebroche.
Weil vor der Deer ä Schlong sisch bebild,
der Pohl mescht uff, schun wara im Bild.
Ach häd er sisch blous nedd die Brechstong geborgt,
do hocke zwa drin – häwwe fa Nochwuchs gsorgt.
Drum häb isch fa die Wehr ä Schild,
dass demnächst is im Bild,
was verbode un erlaubt,
ora was de Wehr die Nerve raubt.

In unsrer Stadt spricht sisch’s schnell rum,
wonn isch zum Hons Michel kumm.
Bin isch en armer Deifel donn,
hilft de Honnes wu ra konn.
Sou aa en Monn in de Gemo,
mäscht sisch frisch un zieht sisch oo.
Hot mit de Wohnung ä Problem,
un will demit zum Michel gehn.
On soina Raffel do fehlt on Zoh,
mol dudan raus mol dudan dro.
Do säischt soi Fraa loß den mol draus,
do siehschd du glei viel ärmer aus.
Waschd des meschd Oidruck du werscht seh,
des bringt uns 1000 oder meh.
Sou war’s, de Michel war geriehrt,
des Gschäft is geloffe wie geschmiert.
Der Monn hott öfter mol gelacht,
dass soi Zohlick Oidruck macht.
Noch onre Stund war alles gebongt,
un des mit dem Zoh hot sisch gelohnt.
Wie die zwa dehom ware,
dud die Fraa zum Monn sage.
Heit iwers Joar dobei liegt die Betonung,
stolz un bestimmt uff Eigentumswohnung
häwwe mas geschafft, reich wern ma wie nie,
do letscht da vum Zohnarzt alle Zäh glei rauszieh.
Do siehschd donn noch 32 mol ärmer aus,
do schenkt uns de Honnes statt re Wohnung ä Haus.

Ein Schneiderlein aus der Türkei,
ändert, flickt sou monscherlei.
Richtet sisch in Scheuer ein,
doch die hat kein Fensterlein.
Ei macht nix – ein kleines Loch,
genehmigt mir das Bauamt doch,
weil gut für Gucken ist und Schnaufen,
das kann bei Arbeit isch gebrauchen.
Ohne Bauantrag versteht sisch,
reibt er Hände – und dann geht sisch,
Schneiderlein ganz fix nach Haus,
un haut die halbe Wand hinaus.
Un donn reißt der Kerl o Graus,
im Vorgarde die Blume raus.
Damit Kunde besser geht,
baut er anatolisch Weg.
Das ist viel Steine ohne Müh,
obendrüber Zementbrüh.
Isch drinken jetzt auf türkisch Schneider,
Kapell – ä Lied un donn gäits weiter.

Drunne uff de Enteweid,
wird gebaut ihr liewe Leit.
Ona fleissisch munter druff,
mauert s’Haisl selwer nuff.
Ausgegrawe, Beton noi,
schun beginnt die Mauerei.
Un ruckezuck, wie ihr des kennt,
stäin aa schun die Kellerwänd.
Un ones Tags stäit er devor,
do kimmt ihm des sou sponisch vor.
Er graischd uff, isch seh Geschpendschder,
wu sinn donn blous die Kellerfenschter.
Vor lauter Mauern mit Interesse,
hott ma die Fenschter glatt vergesse.
Was soll’s es war nedd viel bassiert,
die Sach is längscht schun repariert.
Isch nehm moi Glas un häibs zum Suff,
der hot jetzt schun die Ziggel druff.

En Eisebohner unsrer Stadt,
war mit soim Zug uff groußer Fahrt.
Dorsch Feld und Wald un iwa Päß,
schleischt de Odewald – Express.
Un om gräischde Appelboom,
hängt en router Appel dron.
Der Boom om Bohndomm stäit Spalier,
der Bähnler denkt den greif isch mir.
Er mäschd die Deer uff un longt naus,
un schwuppfisch laigt da aa schun draus.
Säigt: Schmeckt en Appel dennoch gut,
wonn vorher du flogscht uff die Schnut.

Kürzlich strebte mit der Bahn,
Stadtrat Schöller Hamburg an.
Er war mied, zog aus die Schuh,
schun falle ihm die Aare zu.
Korz vorm Ziel, do werda munter,
guckt verschloofe on sisch runter,
reißt uff die Aare, schaut un schaut,
ihr Leit, dem war oon Schuh geklaut.
Fahrgäschd, die mit ihm gereist,
häwwe in donn oigekreist.
Stellt aisch vor, den grouße Clou,
der Kurt hupst rum mit blous om Schuh,
in Homburg uff die Reeperbohn,
sehr ihr, sou des gehe konn.
Doch wird ihm des nedd oogekreidt,
dort sinn all blous halb bekleidt.
Aa von moiner Seit sei dir vergeben,
mer wolle uff disch unsern Becher erheben.
Doch vorher kriegscht du Schlingel du,
vun mer ä neies Päärle Schuh.

Im luschdische Spielmonn, s’war ledschi Kerwe,
do säischt de Kassier, isch glaab isch muß sterwe.
De Schlissel is fort un die Kass die is zu,
un er frägt die gonz Monnschaft „Hoschdn Du ora Du??“
Des gibt ä Eröffnung bei de freiwillische Wehr,
un schun schleppt ona die Bohrmaschin her.
De Stecker noi, 220 Volt Saft druff,
3 mol kräfdisch gedrickt – un schun war die Kass uff.
Behowe war donn des Malhör,
de Feierwehr is nix zu schwör.

Vollzugsbeomter fuhr mit Krad,
gen Hittefeld es war noch Dag.
Sah im Auto dort versteckt,
wie sisch drin ä Päärche neckt.
Uhne Klara, uhne Deck,
die war vor Liebe schun gonz weg.
Des war dem Polizischd zu arg,
die Schwoinerei koschd 20 Mark.
Säischt’s, will mit dem Motorrad fort,
der Bumser reagiert sofort.
Springt nakkisch hinnerher – schreit hell,
do hoschd 20 Mark – un gell,
sie vergesse unser Bosse,
un dun die Ozeig falle losse.
Koon Ton vum Ordnungsomt bis heit,
Beomte sinn alt klore Leit.

Hört ihr Bürger was fa Bosse,
misse mer uns gfalle losse.
Is des nedd ä bissel arg,
gonze 60.000 Mark,
zahle die ohn eine Klag,
fa ä Krotte-Lock-Olag.
Des is ä Ding, dass jedi Krott,
was, wu se noizugrawle hot.
Tierforscher Lorenz säischt dezu,
do brauche ma noch meh defu.
Nedd blous ä Ompel fa die Schwänz,
die Dirscha wolle Houchfrequenz,
un des aa nedd iwaall,
meischdens hern se Ultraschall.
Fer nochmols 40.000 Bobbe,
will er sisch nedd lumpe losse,
als Berate zu fungiere,
des macht er gern fa solche Tiere.
100.000 Mark ihr Leit,
gäit des nedd ä bissel weit?
Jetzt hott die Stadt mit Stadtratsduldung,
die höchste Krottekopp-Verschuldung.
Drum, halt aisch Frösch in aiern Haus,
donn kriegt ihr vun de Stadt was raus.

Die Kerwe is Hemschbachs schenschdes Feschd,
doch aa des Woifeschd des is nedd schlecht.
Des beschde war in diesem Jahr,
die Modeschau des is doch klar.
Do kocht de Saal voll Weiberleit,
un stiert uff Jockels Herrlischkeit.
Ma konn ruisch sage ohne Scharm,
do wird sogar kalt Wasser warm.
Doch en Erfolg war’s ohne Frage,
der Pfliegensdörfer konn nedd klage.
Blous war der bei de Domenwelt,
fa den Owend abbestellt.
De Jockel war heit oogepeilt,
der Kurt hot sisch mit Woi verweilt.
Des hott dem uff die Dickdarm gschlage,
ihn hots zum Abort hiegetrage.
Der Mage leer, er hot gezorre,
do hot’sm die Fießnäggel hochgeborre.
Er dreht sisch rum un guckt aa noi,
do raachts und dompfts, wie konn des soi.
Uff omol brennts om Hinnerdal,
er greischt noch „Hilfe“ in de Saal.
Der Kurt brobiert zu Bloose als,
er hott halt konn Giraffehals.
Er kimmt nedd hie on diese Stelle,
wus brennt, wies Feier in der Hölle.
De Uwe Dietrich wie man kennt,
is in de Abort noigerennt.
Do stäit de Kurt ohne Gewond,
mit nackischen Po on kalter Wond.
Do zaigt de Kurt uffem Hinnervertel,
ä Brondblos wie en Abortdeckel.
Un die Moral vun dere Gschicht,
in Mischels Halle stimmt was nicht.
Die Cloospielung isch mach koo Bosse,
is ons Heißwasser oogeschlosse.
Drum Mundschenk gieß noch omol oi,
äwwa losses ko haas Wasser soi.

In Hemschbach gibt es einen Monn,
bei dem ma alles kaafe konn.
Vun Ziggel bis zum AB-Deckel,
dicke, grouße, longe Näggel.
Öl und Farb un Maschedraht,
er alles uff soim Lager hat.
Awa oons, des is halt schlecht,
er kimmt mit de Technik nedd zurecht.
Denn ones Dags fuhr der Brave,
fort fa die Firma Ziggel kaafe.
Leeft in ona Tonkstell oi,
steckt aa glei de Zapfhohn noi,
läßts donn laafe – un im Nu,
wara voll in schraubtn zu.
Hockt sisch noi, leßts Auto gäin,
un bleibt noch 10 Meter stäin.
Ach was is donn do bassiert,
dass die Kischd nimmäi maschiert.
Der Tonkwart hott den Fehler glei,
dem Auto isses einerlei.
Wer on soim Lenkrad steiert,
doch iss ona gonz bescheiert,
fillt er Diesel statt Benzin,
bringt er jedes Auto hin.
Egal ob Diesel ob Benzin,
bei mer is nur Trinkbares drin.

Jetzt gäit schee hie – un zürnt ma nedd,
zog monschen isch on Zinke,
dem ischs Gewisse nedd verbogge,
un dorsch die Kagge hab gezogge,
hot allen Grund zum Trinke.
Doch Vorsicht schun im nächste Joar,
konn sischs des Blatt donn wende,
vun mer werd en jeder iwawacht,
un wer in Hemschbach Bleedsinn macht,
belacht ma donn om Ende.
Die Sinde wern donn uhgeschniert,
heit innem Joar verlese,
des schwör isch bei de Kerwebobb,
un bei de Kerweborschd erm Kopp,
un bei de Kerwegaaße.

Guckt emol jetzt gehta
de Kerweparre Peda.