Die Kerweredd

Kerwepfarrer: Bernd Ströbel
Mundschenk: Heinz Kronauer
Kerweborscht: Lutz Hilkert

Isch grieß aisch erschtemol dodrunne,
vum Kochclub bis zum Rothausbrunne.
Zum dritte mol stäi isch jetzt als Parre dohowwe,
doch isch mach des gern, s’is nedd gelorre.
Donn als Kerweparre ihr werds glei erkenne,
do konscht emol sou rischdisch schenne.
Un in Hemschbach gibt’s koon onan Monn,
der offiziell sou schenne konn.
Fa misch gibt’s nix schenneres im Lewe,
als Kerweparre soi on Kerwe.
Drum Mundschenk mach jetzt erstemol,
bis owwehie die Becher voll.

In Hemschbach ihr Leit, stellt aisch emol vor,
do feiert ma Kerwe schun seit 500 Joar.
Ab 1490 säischt de Hellriegel mit Recht,
gibt’s in Hemschbach ä Kerwfescht.
Un uff unser longie Tradition,
do sinn sä all neidisch in de gonze Region.
Donn wonn mehr Hemschbächer feiern, des wisse die Junge und Alte,
do konn koo onares Volk mithalte.
Zum Beispiel die Sulzbächer Krappe, die Salzdunger,
des wer isch nie verstäin,
die hocke hinner de Fensterläde,
un guge uns Hemsbächer zu,
wie mehr uff die Sulzbächer Kerwe gäin.
Un die Litzelsahsemer ihr werd jetzt glei läche,
die häwwe noch nedd emol in Kerweparre.
Un in Laudebach, de Flemming säischt s’is ä Schond,
do hot ä Fraa des houhe Omt.
Doch in Hemschbach, hot schun de Kerweparre getrohnt,
do häwwe se in Liewerschbach noch uff die Beem gewohnt.
Ja mehr feiern schun Kerwe, des konn isch schriftlich geweiße,
do wars in Woinem noch normal uff Krauthawel zu scheiße.
Die alte Hemschbächer, die wusste zu lewe,
un mehr wisses aa, isch trink uff die Kerwe.
Mundschenk: Halt emol Parre on sisch wärs egal,
doch des mit de Krauthawel is in Woinem heit noch normal.

Do läigt mir grad was uff de Zung,
en Fall vun Seelewonderung.
De Zeuss vum alte Griechelond,
vun dem ä Büste, beim Neithard im Schaufenschter stond,
der hott sisch aus der Götterwelt,
vum Olymp zu uns gesellt.
Donn gugscht der mol die Büste oo,
denkscht den Kerl kennscht vun irgendwo.
Un läfscht bein Neithard de Hof hinnenoi,
do gukscht in des Gsischt glei wira noi.
Im Baustoffhondel schaffe dut er,
un hockt im Büro om Computer.
Sou allerhond hot der uff Lager,
un war 77 Kerwparrer.
Beim Neithard hockt er fescht im Sattel,
ma nennt ihn blous die Embachs Knattel.
Un Zeuss des mohnt aa schun Homer,
war hinner alle Weiwer her.
Un deswäje sag isch ohne Scheu,
muß Zeuss die Embachs Knattel soi.

Do konn isch glei noch was berichte,
der Markus macht als tolle Gschichte.
Om Bachgassefescht do war er fröhlich,
er macht en Stond uff italienisch.
Un das des Gschäft aa rischtisch laaft,
hott er Spaghetti oigekaaft.
In Monnem gabs die zum halwe Preis,
de Knattel keeft glei zentnerweis.
4 Kischte nimmt er, gar nedd wenisch,
Original Spaghetti, italienisch.
Moijens in de Bachgass donn,
do graischt er rum un hott in Zorn.
Er robbt die gonze Nudel uff,
isch sag aisch der war nedd gut druff.
Der Markus hot schoins irritiert,
die falsche Kischte homkutschiert.
Die Dinger warn isch mach konn Bluff,
mit Suppenudel voll bis ruff.
Auf Mundschenk Woi noi un koo Sprudel,
die Embachs esse seit dem Nudel.

Was Tatsach is isch wer nedd froh,
der Boijemoschter is nedd doo.
500 Joar Kerwe in Hemschbach es is zum lache,
do dud der Kerle Urlaub mache.
Wu der is isch konns aisch sage,
uff Mallorca naggisch bade.
Daß de Volker on Kerwe in Urlaub fährt,
wer des nedd verstäit kriegts vun mehr jetzt erklärt.
Er is mit de Nerve gonz om End,
dies Joar hott ihn wira arg ohgschtrenkt.
Er hotts nedd leicht, no der hots schwer,
die Stadtkass is halt ziemlich leer.
De Volker konns Geld nedd ausm Ärmel schittle,
un muß es gonze Joar de onan ihr Fehler ausbiggle.
Ja der Sportcenter un’s Altershoim,
merkt jeder Hemschbächer un jeder Veroin.
Auf Mundschenk du uns noch was noi,
isch wollt kon Boijemoschter soi.

S’wird jeder wisse der viel schafft,
mim alter sinkt die Monneskraft.
Drum säischt die Erna Dieter spur,
mer fahre jetzt zomme in die Kur.
Do werscht massiert, kuriert, getrimmt,
dass wira mol Lewe in disch kimmt.
Zu esse griegscht Salat un Kohl,
6 Woche long, kon Alkohol.
Heilwasser gibt’s un Tee aus Plonze,
des dut der gut un doim Ronze.
Ä Kurhaus hott se aa glei gfunne,
un ern Dieter mitgenumme.
Om zweite Kurtag was Maleur,
do musst die Dieter zum Masseur.
Er macht sisch naggisch dieser Schronk,
un läigt sisch uff die Folterbonk.
De Dieter lacht noch un is froh,
donn der Masseur is noch nedd do.
Uff omol werd er gonz nerves,
un denkt do stinkts emol noch Käs.
Donn schämt er sisch un guckt gonz mies,
denn was do stinkt des sin soi Fieß.
De Dieter Wilhelm stäit nedd uff de Leitung,
un rennt schnell in die Bäderabteilung.
Dort streckt er soi Hackse ohne Scheu,
in die erscht bescht Badwonn noi.
Doch in dem Bad do hockt ä Fraa,
die graischt die Welt voll macht trara.
Die brillt rum un macht ä mortz Geschiß,
frägt ihn ob er noch rischtisch is.
Wie konnscht du säischt die zu dem Recke,
doi Käsfieß in moi Heilbad strecke.
Jedoch de Dieter hott glei gschalte,
un säischt gonz ruisch zu dere Alte.
Im wärs gonz schlecht, es gäit nedd gut,
soi Herz bumpt wira zu wenisch Blut.
Un de Arzt häd im gerate,
in dem Fall warm die Fieß zu bade.
Auf Mundschenk loss uns uff die Käsfieß trinke,
die jetzt noch Fichtenodel stinke.

Vum Athledeveroin die alte Garde,
dut jedes Joar in Ausflug starte.
Un der Veroin is aa nedd arm,
dies Joar sin die noch Ungarn gfahrn.
De Dielmonns Robbel wie man kennt,
hält dort die Fäde in de Händ.
Er guckt wus hiegäit un sou weiter,
un macht donn aa die Reiseleiter.
Om 6. Mai des wusste all,
war Abfahrt on de Michelhall.
Schlag Mitternacht sou stond es fescht,
gings mim Bus noch Budapescht.
Om elfe schun stäin zwonzisch Leit,
on Michels Halle startbereit.
Un es werd onse, zwa und drei,
jedoch der Bus kimmt garnedd bei.
Sou monschem gstonnene Athlet,
war jetzt die Warderei zu bleed.
Un ona hot gonz intressiert,
noch emol de Reiseplon studiert.
Der kimmt donn druff un hott gelacht,
der Bus fährt jo erscht moije Nacht.
De Dielmonns Robbel war frustriert,
sou was is ihm noch nie bassiert.
Er der wons wu onascht was nedd klappt,
immer on weitschte es Maul uffmacht.
Om Bode zerschlage, war dieser Held,
er hott 20 Athlede on Dag zu frieh oibestellt.
Der Robbel hott falsch terminiert,
de Wondergrupp is Hom maschiert.
Om nächste Owend wars donn soweit,
jetzt war die Bus do – blous koo Leit.
Was do bassiert is, isch was es nedd,
erscht on Tag zu frieh, donn 2 Stunn zu spät.
Auf Mundschenk los de Kop nedd sinke,
mer wolle uff die Robbel trinke.

O Thema werd wohl nie abreiße,
des is des Thema Hundescheiße.
Die Trodwas des werd jeder wisse,
sin regelmäsisch vollgeschisse.
Beim laafe dut des schwer behinnern,
mo konn schun uff de Haufe glinnern.
Do hilft nedd hoffe und nedd bete,
s’is jeder schun emol noigetrete.
Aisch Hundehalter stehrt es nedd,
ihr macht jo aa de Dreck nedd weg.
Ihr dud aisch schoinbar dro ergötze,
wenn aier Hunde Haufe setze.
Doch ohm un isch mach jetzt ko Bosse,
dem is des bitter uffegstoße.
Der lässt soin Hund als still un leise,
bei de Nochbarin in de Hof noischeiße.
Un die Fraa, un des waas isch gut,
die spuckt Feier in de Wut.
Die hot die Knottel oigepackt,
in ä Briefkuver gut zugebabbt.
Un hott dem Kerl mit roinem Gewisse,
den Brief glei in de Kaschte gschmisse.
Do wär isch gern debai gewäse,
wu der soi Briefsche hott gelese.
Der Uffwond hott sich aa gelohnt,
der Hof is seit der Zeit verschont.
Aisch Hundefreude warn isch dezent,
s’gibt kon Briefkaschte in Hemschbach den die Fraa nedd kennt.
Macht die Knoddel glei weg un seht aisch vor,
schunscht läije se emol im Zeitungsrohr.
Mundschenk: Kumm Parre auf mer trinke zomme,
uff den Brief vun doinre Momme.

Hemschbachs Fußballtrainer den ma kennt,
ihr wißtst isch mohn de Dobiaschs Bernd.
Der macht dess Joar mit soinre Fraa,
Urlaub uff Gran Canaria.
Kaum warn se dort om Airport gstonne,
do sin sä erscht mol esse gonge.
Un wie de Bernd die Preise sieht,
do issa rischdisch uffgeblieht.
Dehom so säischt er zu de Fraa,
is alles 10 mol teuera.
Sie asse Hummer, Lachs und Aale,
donn warn se satt un wollte zahle.
De Bernd zieht aussm Beidel in grouße Schoi,
un winkt mit dem de Kellner bei.
Der guckt ihn oh donn wie en Bleede,
un säischt: In Spanien man zahlt mit Pesete.
De Kellner mohnt isch nemm in Scheck,
italienisches Geld des nemm isch nedd.
Der Dobiasch hott im Urlaubsrausch,
D-Mark in Lire oigedauscht.
Doch seit dem waas der, dass die Kanare,
zu Sponie kern, nedd zu Italie.
Auf Mundschenk geb mer noch en Woi,
un schenk dem Lutz amol ebbes oi.

Was mir arg om Herze liegt,
un was viel junge Leit bedrickt,
des is un des is garnedd ohne,
in Hemschbach konnscht ball nimme wohne.
Onsisch is Hemschbach arig schee,
blous Wohnunge gibt’s konie meh.
Un grigscht mol ohni regscht disch uff,
do zahlscht jo Preise wie im Puff.
Monscher Hemschbächer nedd gelorre,
is deswäije schun fortgezorre.
S’gibt Hemschbächer die denke „Isch zieh nie aus,
isch bau mer grad ä eignes Haus.“
Doch die sin aa schun schwer bedrickt,
weil’s in Hemschbach halt koo Bauplätz mäi gibt.
Un wer is Schuld isch sags aisch grad,
die Michel un soin Elferrat.
Die häwwe domols fa nedd viel Geld,
ma konn jo ball sage alle Bauplätz hergschenkt.
Des war jo nedd schlecht fa die Hemschbächer Leit,
doch die roigeplackte lache heit.
Un mer isch mohn jetzt Hemschbachs Junge,
mer sin halt dodebei die Dumme.
Bis in zwonzisch Joar kennt ihrs betrachte,
gibt’s in Hemschbach blous noch roigeblackte.
Der onzich wu noch baue konn,
des is die Kersch moin liewa Monn.
Do werd aa uhne ä schlecht Gewisse,
grad en Spielplatz abgerisse.
Un donn fa en Haufe Geld,
ä nagelneii Kersch druffgestellt.
In Hemschbach gibt’s des is kon Hohn,
ball mäiner Kersche wie in Rom.
Aisch Bonhöfer-Förderer konn isch heit blous sage,
denkt on den Spielplatz un amol dohinne on de Kinnergarde.
Donn dort misse als die Kinnergärtnerrinne,
in ehre Freizeit die Wänd streiche vun auße und inne.
Un das wira mol Geld do is, um de Kinner neies Spielzeig zu kaafe,
misse die Eltern, om Bachgassefescht, ihr alte Klamotte verkaafe.
Die Kersch hott halt Glick, ruf isch in die Gass,
die machte grad was se wolle, se säischt jo doch kona was.
Prost.

Beim Stadtozeiger hott de Höhne Edwin die Leitung,
der schreibt schnell alsemol Bleedsin in soi Zeitung.
Om 1. April sou schreibt der Fetze,
det ma im Baggersee Haifish aussetze.
Un denne Leit wu in de See brunze und scheiße,
den die Fisch in de Schritt noi beiße.
S’hott jeder gemerkt bis uff o Fraa,
dass des halt in Aprilscherz war.
Die hott des gfresse sag isch aisch,
un beim Boijemoschter ä Beschwerde oigereicht.
Ä ½ Stund hott donn der Kerle,
gebraucht um die Heidi ruisch zu stelle.
Als Kerweparre sag jetzt isch,
wer sou ä Ongscht hott vor de Fisch,
un sou in Ton ohschläigt in scharfe,
der läßts als aa mol hoimlisch laafe.
Auf Mundschenk Woi noi liewa Alter,
mer trinke uff die Heidi Falter.

Hätt isch heit noch ämol zu wähle,
was isch mol wern will in moin Lewe,
ons wisst isch wons aa Nerve koscht,
isch det schaffe bei de Post.
Dort schaffe aa die nedd sou helle,
vor alledinge nedd die schnelle.
Kon Tag im Joar werd dort vergäin,
uhne das Leit Schlonge stäin.
Sogar die Leit die Zeit mitbringe,
räije sisch als uff dohinne.
Sou aa de Weisbrots Kalle „Hemschbachs Rombo“,
beschwert sich iwas Arbeitstempo.
Denne Postler so sage die Leit aus de Schlonge,
wachse beim laafe die Arschbacke zomme.
Un onan Leit gibt’s, ihr wert jetzt lache,
die dehn bei de Post gern ihr Urlaub mache.
Des wär mol was, was nedd viel koscht,
Erholungsurlaub bei de Post.
Isch denk als hoimlisch onfersisch,
wär des in Arbeitsplatz fa misch.
Des wär ä Lewe wie im Troom,
gäischt moijends miet hie und ausgschloofe hoom.
Wer dort schafft des is nedd gelorre,
der hott des grouße Loss gezorre.
Isch häib moin Becher uns sag Prost,
ihr häbts halt gut dort uff die Post.

En Kerweparre hält soi Maul nie,
nedd vorm Michel un nedd vorm Pauli.
Jingscht geschah en Fall en dreister,
bei unserm neie Birgermeister.
De Schäfers Karl beschloß soi Leben,
un de Volker wollt ihm die letzte Ehre geben.
Im dunkle Ozug die Krawatt schee um,
gäit der uff die Beerdischung.
Doch bei de trauernde Verwonde,
sieht er kon onzische Bekonnte.
Hoimlich hot er donn gekniffe,
un korzerhond die Flucht ergriffe.
Wahrschoins hotts Rothaussekretariat,
dem Pauli en falsche Termin dorchgsaht.
Un der gäit donn, er wisst jo schun,
uff die verkehrt Beerdischung.
Tags druff war noch dem Missgeschick,
die Rothausluft wira Knippeldick.
Auf Mundschenk kumm de Woi muß laafe,
de Kerweveroin soll neie kaafe.

Bei de Fußball WM häwwe mer 1:0 gewunne,
un die Argentinier häwwe in Hemschbach in Pilgerort gfunne.
In Hemschbach denkt ihr jetzt, do gibt’s doch gar nix,
doch isch häb dehom in kloone Maradonna aus Gips.
Un der Maradonna des muß isch noch erwähne,
groint seit de WM als blutische Träne.
De Parre Mohr un isch sin ohn Kopp und ohn Arsch,
der Spruch war bestimmt ko Persiflasch.
Auf Mundschenk geb uns noch in Woi,
im Platoneweg drin, muß souwas ähnlisches soi.

Sou drei-vier Joar is des jetzt her,
do war was bei de Feierwehr.
Mit denne Kerl is es en Kraus,
die rigge mit de Sproch nedd raus.
Doch in die Kerweredd kimmt jeder,
un is es aa ä paar Joar später.
Den Kretzlers Paul hott des gequäilt,
do hott da ma die Gschicht verzäihlt.
Om Kerwesomsdag hätts Gschäft geblieht,
beim Spielmonnszug war Houchbetrieb.
Des Bier, de Woi, de Sekt is gflosse,
do muß ma aa mol Wasser losse.
Uns Männer gäits gut mer pinkle zusomme,
jedoch die Fraue stehe Schlonge.
De Clowarre war nedd grous,
un die wu drin is kimmt nedd raus.
Die Bee iwa kreiz un die Bloos voll bis ruff,
stäin die Weiwer vorm Abbort un kumme nedd druff.
So monschi hott sisch ball die Zung abgebisse,
doch die oo wu do drin hockt werd nedd ferdisch mim pisse.
Ä väddel Stund später muß isch noch erwähne,
do kimmt aus dem Abbort ein leisen Stöhne.
Ob do was bassiert is macht sisch oni Gedonke,
do fängt de Warre o zu schonke.
Ä jingeri säischt hinne dro,
do sin doch zwa Leit uffm Clo.
Die newedro säischt glei,
hajo do is in Kerl debei.
Un aus dem Warre kimmt jetzt ä Jacht,
do moscht swärt ä Sau geschlacht.
Der Thomas Pohl ein Mann der Tat,
hot en Ersatzschlissel parat.
Un wie er sou die Deer uffmacht,
do sieht er live ä Hochzischnacht.
Des war in Schock isch mach koo Bosse,
drei Weibsleit häwwes laafe losse.
Sogar de Pohl war gonz verstört,
doch seitdem issa uffgeklärt.
Auf Hoinz schenk noch ona oi,
es muß emol getrunke soi.

Zum Schluß noch ä Wort on die Bürge der Stadt,
wonn ona als Ongscht vor de Kerweredd hat.
Des is jo nedd selte in Hemschbach in sou,
do konn isch aisch helfe, was bin isch sou frouh.
Donn jeder wu bei uns in de Kerweredd is,
is in Hemschbach en Held un des is gewiss.
Un will ona nedd in die Redd ums verecke,
donn hott der halt aa Dreck on Stecke.
Bei unserem Boijemoschter is des sou,
un schun wara drin, was bin isch sou frouh.
Ihr Leit wonn in Hemschbach die Schloßgass waggelt,
wonns zwischem Vatter und de Modda wira mol rischtisch schnaggelt,
wonn die Glässer nedd leer wern, gedonzt werd wie’n Lumpe on Stecke,
wonn de Bierhohne läft, Worschd und Fleisch dut uns schmecke,
wonn dem Silber soi alti Reitschul sisch dreht,
wonn ma mohnt ma wer nichtern un donn isses zu spät,
wonn de Kreise Karl Wärschd kocht vun 6 ½ Zoll,
von die Opa in Forz lässt und die Hosse sin voll,
un wonns die Oma wira mol juckt zwische de Bee,
des macht unser Kerwe un die is halt schee.
Ja unser Kerwe die Laurentius uns schenkt,
isch hoff, ihr hätt heit on de Kerschgong gedenkt,
is die urigschte Kerwe in gonze Revier,
isch will jetzt kon Woi mee, isch brauch jetzt ä Bier.
Wem kehrt die Kerwe?
Amen.