Die Kerweredd

Kerwepfarrer: Bertram Pauli
Mundschenk: Jürgen Kreis
Kerweborscht: ?

Begrüßung:

Als Kerweparre grieß isch heit,
aisch Hemschbäscher und fremme Leit.
Isch bin un des is jo ko Schond,
als eschda Hemschbäscher wie gemacht fa des Omd.
En Kerweparre der hot`s schee,
un’s war schun long kon Pauli mee.
3 Embach`s warn schun dohowwe,
awwa jetzat häwwe die Paulis nochgezorre.
Die onnan zwa Paulis dahle sisch die Gewalde,
mit denne konn isch halt noch nedd mithalde.
Awa als Kerweparre konnscht in Hemschbach was wern,
unsern Volker zählt jetzt schun zu de bessare Herrn.
Isch heb mer iwwalaigt un des is nedd zum lache,
isch wä in Hemschbach de Dorfrischda mache,
donn kenne mer Paulis schalde und walde,
und dahle uns die 3 Gewalde.
Doch noch bin isch Parre un die Kerwe is unser,
un des vum Nawwel bis zum Brunser.
Auf Mundschenk schenk mer ona oi,
Es muß emol getrunge soi.

Kurt Ehret

In Hemschbäscher Winzer der Briefträger war,
machde ä Radur mit soinare Fraa.
Als Briefträger bischd konditionell jo gonz gut,
doch en Rentner mit dem Bauch schwitzt Wasser un Blut.
Mit verschwitzte Hosse un Krämpf in de Wade,
hogge die on End in de Turnhall im Gade.
In rischdische Radfahrer der macht ko Bosse,
der träischt sportlisch korze Hosse.
Soin Bauch jetzt voll mit Bier, Worschd un Kraut,
hott ihm de Blick noch unne verbaut.
Denn aus de Hosse do hängt und laigt,
dem Kerl soi gonzi Herrlischkeit.
Die Bedienung war jetzt gonz vun de Roll,
un was nedd wie ses sage soll.
In glohne Buh hockt wiesawie,
un säischd Babba guck emol do hie.
Om End hod jeder mol geguckt,
blous unsern Kurt hots net gejuckt.
Auf Mundschenk Woi noilafe losse,
uff dicke Baisch un korze Hosse.

Falsches Grab

Wom ona hald ko Kinner hod,
un die Fraa is aa schun dout,
vun de Verwondschafd is konna do,
donn bischde hald beschisse dro.
Färschd du donn selbschd de Himmel nuff,
fälld des om end gar niemond uff.
Do laigschd ä Woch long dout im Bett,
un nix genaues was ma nedd.
Des Rothaus zieht doraus den Schluß,
schnell noi ins Grab un ferdisch Schluß.
Fas Rothaus war die Sach klar,
der kimmt ins Grab zu soinare Fraa.
Dag`s druff uffm Kerschhouf isch sag`s gonz bedrickd,
flippd ona aus un graischd wie varrickd.
Donn in soim Familiegrab,
laigt bei de Fraa in fremme Sarg.
Ja früher do hed ma den Schüßler ihr Leid,
als Verkuppler ohgezaigd.
Auf Mundschenk häib emol de Haffe,
der det besser uffm Stondesomd schaffe.

Erwin Wind

Wonn ona in de Schloßgaß wohnt,
werd der on Kerwe nedd verschond.
Donn die Hemschbäscher Kerwe is nedd blous unser,
des is aa die Kerwe der Kellerlochbrunser.
Ja ja die Kerl häwwe ko Gewisse,
dunn grad on jedi Hauswond pisse.
Un noch was isch sags hypothetisch,
de Winde Erwin iss mongnetisch.
Jedoch de Erwin zieht ko Eise,
der zieht Pisse, un die Literweise.
Donn die Sai isch sags jetzt grad raus,
versaische ihm soi gonzes Haus.
De Kerweveroin hott dess Joar fa in Haufe Geld,
in de gonze Gass extra Clohaiselschen uffgstelld.
Un de Erwin hott ehr leid,
Soi Kellerlescher mit Blesche verkleid.
Jedoch der Wind hot aa gedroht,
wonns soin muß sponn isch en Elektrodroht.
Misch konn des iwwahaubd nedd jugge,
awwa die Brunser die wern gonz schee zugge.
Auf Mundschenk gieß noch ona oi,
un ihr Brunser gäit besser ins Clohaisl noi.

Stadtrat Ankenbrand

Geehrt wie jeder Monn bekonnnt,
wurde Stadtrat Ongebrond.
Zu dere Ehrung, des war schee,
gabs hinnenoch ä kalt Büffee.
Wonn ona hald ä Party gibt,
is der beim Stadtrat sehr beliebt.
Die Fresse un Saufe won se leschd,
fa ummesunschd uff jedem Feschd.
Noch de Sitzung war die Ehrung,
un in de Turnhall die Bescherung.
Die Sitzung zieht sisch endlos hie,
un monscha griegt schun weische Knie.
Sou monscha denkt sisch halt die Fresse,
in de Turnhall stäit moi Esse.
Als Stadtrat Moos bei Verschiedenes donn,
sisch ums veregge nett korzfasse konn,
denkt der Pauli isch will ford,
un entzieht dem Moos des Wort.
De Schimonski hot sisch jetzt mokiert,
mit Wortverbod kriegt ers quittiert.
Die Roude und Griene häwwe donn gschlosse,
demonschtrativ de Saal verlosse.
Die CDU wie ma se kennd,
sin aus de Sitzung in die Turnhall gerennd.
Dort häwwe die isch sags vermesse,
zu 8 fa 22 gfresse.
Ich trink jetzt ona uff die Rote,
als Parre kriegschd nie`s Wort verbode.

Scheuermann

In Hemschbach des is jetzt konn Schmuh,
hoschd wond dout bischd nedd doi Ruh.
Donn uffm Kerschhouf bei de Dode,
do is immer was gebode.
Letschd hot wira ona soi Grabstell gepflegt,
alles abgebronnd un nei ohgelegt.
Soin Abfall schmeißd da nedd uff de Meschd,
noo, hinner de Grabstoh die Blädda un Eschd.
Donn, do fälld da nix meh oi,
schmeißt er noch ä Streichholz noi.
Uff omol zuckt der awwa zomme,
die Friedhofshecke stäin in Flomme.
Zum Glick un des is gar nedd dumm,
stäin uffm Friedhof viel Gießkonne rum.
Ja monsche Leit isch sags nedd gern,
häwwe wärklisch nix im Hern.
Auf Mundschenk häib emol die Konn,
mer trinke uff de Scheiermonn.

TV Grillfest

Alljährlisch noch des Vorstonds Wille,
dut de TV uff de Hitt drowe grille.
Beim letschde Feschd wars gonz schee heiß,
uns Bier war gfrorn, hart wie Eis.
De Vorstond groind mer sinn in Nöde,
uns gäit de gonze Reibach flöde.
Doch die Turner gar nedd dumm,
schreiwe schnell die Preisdafel um.
Von Zwölf bis Abends gibt es hier,
gut temperiertes Bier.
Davor jedoch, sehr gut geeicht,
gibt`s Lutschbier solang der Vorrat reicht.
Auf Mundschenk mer trinke liewa Woi,
als gfrorenes Bier vun dem Veroi.

Praxl

Om Kerwesomsdag nett gelorre,
hogge`s Praxl`s uffm Balkon drowwe.
Uff omol hern se jemond wimmern,
des dutt se on alde Zeide erinnern.
Donn uff om Audo in de Gass,
do laije zwa un häwwe Spass.
Gug doch Friedhelm wie die Rase,
5, 6 mol grad wie die Hase.
De Friedhelm guggt genißlisch zu,
die zwa bringt des nedd aus de Ruh.
Donn laafe aa noch Leid vorbei,
doch die sin immer noch debei.
Der Friedhelm hert jetzt vorwurfsvoll,
der junge Bock is wärklisch doll.
Er dreht sisch rum frägt bitte sehr,
wu kimmt donn blous moi Kreizweh her?
Vum Bierkaschde trare säischd soi Fraa mit Ruh,
doch demnägschd is de Lade zu.
Auf Mundschenk doin Parre hot Dorscht,
un zu aich do unne sag isch Proscht.

Kerwefrosch

Die Schlumbl do unne is unser Kerwe-Symbol,
in Laudebach isses de Frosch vum Feißkohl.
Un uff den Frosch do sin se Stolz,
der is aus Ton un nedd aus Holz.
De Feißkohl Laudebachs Kerwevorstond,
häld iwwa des Dier soi schitzendi Hond.
Doch letschd Joar isses donn bassiert,
mer hod den Kerwefrosch entfiert.
Zur gleische Zeit war de Dugimont un soi Hilde,
mim Kinnerwarre in denne Gefilde.
Sie warn Gaschd beim Feißkohl, dem Chef vun dem Gonze,
Un der schiebd zum Abschied mit soim dicke Ronze,
des Kinnerweggl bis Laudebach Ende,
donn dutt er sisch wira de Kerwe zuwende.
Wie die Hilde dehom ehr Kind uffweckt,
do hot se im Weggl de Frosch entdeckt.
Sie hot wira de gonze Owend gemeggelt,
awwa nett gemerkd wer denn Frosch unnam Deckbett verstegglt.
Uff alle Fäll un sou isses bassiert,
hott`n de Feißkohl fortkutschiert.
Auf Mundschenk heid werd Woi oigeflößt,
mit dem hott de Feißkohl soin Frosch ausgelöst.

Dieter Wilhelm

Flugreise fa Sie un Ihn,
sin zur Zeit mol wira inn.
Doch bis ma ins Flugzeig steige derf,
des raubd om als de letschde Nerv.
De Jumbo häibt om zehne ab,
om fünfe stäischd schun uff de Matt.
Donn wäsche, ohziehe, Friehstickszeit,
die Fahrt noch Fronkfort, ehr liewe Leit.
Du kwäilschd disch ab mit doim Gepäck,
un bischd om achde oigetscheckd.
Beim Wilhelm`s Dieter war des so,
moijens om fünfe hoggd der uffm Clo.
Wie er sou dohoggd un merckt, daß er friert,
schtelld er feschd, daß die Heizung nedd funktioniert.
Oh liewe Leid brummd do der Dieter,
wie sag isch des blous moine Mieter.
Isch flieg ford mit moinare Alde,
un moi Mieter hogge do im Kalde.
Doch zimberlisch is der jo nedd,
un schmeißd de La Foresta aussm Bett.
Der kimmt donn aa glei Gott sei Donk,
un mißd mit em Meßstab s’Eel im Tonk.
Donn prift er die Filda, de Ohsaugstutze,
Ma sieht in aa die Brenndies butze.
On de Elektrik spielt er aa noch rum,
en druck uff de Knopp, doch alles bleibt stumm.
Die Zeitschaltuhr prüft er donn aa,
do merkt er wu de Fehler war.
De Dieter schunn im Urlaubsrausch,
hot Summer- mit Winterzeit verdauschd.
Im Endefekt hott unsern Held,
die Uhr statt vor zurückgestelld.
Isch häib moin Becher un sag Proschd,
die Dieter hot`s 200 Mark gekoschd.

Lou

Im Tropika schreit Stefan laut,
moi naie Rollschuh sinn geklaut.
Wonn isch den Dieb seh, irgendwo
denn haag isch awwa grie un bloo.
Es gonze Tropika hott er absuche losse,
donn hott er sisch soin Ärger runnergegosse.
14 Dag long ging des Spiel,
nie war dem Lou die Sach zuviel.
Er kontrolliert die Rollschuhloifer,
un wurde dobei faschd zum Soifer.
Doch eines Abends wie gewohnt,
des Waade hatte sisch gelohnt.
Er sieht soi Schuh, macht nedd long rum,
un brillt du Dieb, disch bring isch um.
Un wie der donn soi Uhschuld beteiert,
hottn de Lou in die Eck noigfeiert.
Er schläischd dem noch ä diggi Baus,
un schmeißd en aus dem Lade naus.
Un in soim Suff, de Kopp schun lahm,
will de Lou jetzt Rollschuh fahrn.
Blous griggt der die Schuh nett ooh,
die sinn em nemlisch viel zu kloh.
Denn Lou ritt domols schoinds de Deiffel,
donn kame ihm aa grouße Zweifel.
Ja Alkohol in denne Menge,
konn der schunn es Hern ausbrenne.
Auf Mundschenk geb mer noch en Woi,
bei uns werds aa ball soweid soi.

Fokko Schild

Om Kerwesomsdag vor me Joar,
kam wira mol was besondres vor.
Sehr gud besuchd wie eh und je,
war de Abbord der SG.
S`wa schunn moijens sou um Zwa,
do besucht`n aa ä Fraa.
Voll bis ruff schwonkt sie noch noi,
un schläffd do drinn wahrschoinlisch oi.
De Fokko Schild, die Heldegestalt,
hott bei de SG die Schlisselgewalt.
Om viere rum, vum Stress schunn gonz lohm,
schließt der alles zu un gäit donn hohm.
Als er om zähne donn die Fraa wira befreit,
gäit die glei zum Notarzt ehr Leid.
Sie zaigt ihm ehrn Hinnan was ä Brachd,
un der fregt verwunnert, was häwwe sie donn gemacht?
Sie brillt, au au au dud des weh,
des war de Fokko vun de SG.
Herr Dokter s`brennt noch un noch,
wie Peschd und Schweffl rund ums Loch.
Dodruff säischd der Dokda gonz barsch,
sie häwwe ä Clodegglsyndrom om Arsch.
Auf Mundschenk häib doin Becher nuff,
de Clodegglabdruck is heit noch druff.

Beichtstuhl

Als guter Christ schlägt mer`s Gewisse,
s’hott ona schun dreimol in de Beischdstuhl noigschisse.
Dieser gewissenlose Sünder,
macht jedesmol sou zwa, drei Pünder.
Isch was Kollege Mohr war streng,
der sah des alles viel zu eng.
Der gab nedd glai die Absolution,
do hoschd vorher gebißt moin Sohn.
Des hott halt in de vergongene Jahre,
sou monschem uff de Mare gschlare.
Un ona, den plagte sou der Gram,
dem schlug des schoinbar uff de Darm.
Obwohl, mer gäit des nedd sou runner,
annatomisch gsehn isses ä Wunner.
Donn im Kniestond des konn isch beweise,
dut sisch doch jeda uff die Ferse scheiße.
Isch sag aisch jetzt zu dere Sache,
die Fraa muß des mit Absischt mache.
Isch trink jetzt vun dem kühle Naß,
awwa vun aisch do unne macht ma kona in die Gaß. Proscht.

Asylantenwohnheim

Hemschbach des iss allerhond,
iss jetzt in de Welt bekonnd.
Im Fernsehn konnte jeder sehn,
wie mer mit fremme Leid umgehn.
Donn in Hemschbach mer häibst glai de Mare,
häwwe die Nazis zuschlare.
Bei uns do konn ma blous noch Staune,
gibts schoinbar wira in Haufe Braune.
Bei de letschde Wahl warn die die Gewinner,
un jetzt verbrenne se nachts schun Kinner.
Das die nix im Kopp häwwe, konn jeder abschätze,
doch mit Gewald konn ma Berge versetze.
un isch sags aisch „basst uff“ macht mit denne Leit Schluß,
sunschd häibt monscha ball wira die Hond zum Gruß.
Weil isch en Hemschbäscher bin, des muß isch erwehne,
will isch misch im Auslond nedd länger scheme.
Un Schullehrer die mohne, sie mißde Hemschbach houchhalde,
den besser mol ehr Hern oischalde.
Donn mit der Profilierung vor Gericht,
hott ma die Sachlag aa nedd verwischt.
Un Hemschbach’s Ohsehn unbestritte,
hott dodurch noch viel mehr gelitte.
Isch sag als Parre un als Mensch,
wonn du im Auslond jemond kennschd,
versuch die Sach wira grad zu biege,
sunschd wern ball wira die Fetze fliege.
Prost.

Schluß

Zum Schluß des koschd bei mer koh Knede,
geb isch aisch noch de Kerwesege.
Gäit hin in Frieden dorsch die Gaß,
un häbbt all on de Kerwe Spaß.
Ihr kennt esse und trinke ohne Scheu,
un denkt on die Tombola vum Kerweveroi.
Un dut ona mol 5, 6 Bierchen trinke,
is des on Kerwe keine Sinde.
Saift ona zähne on die Zahl,
is des on Kerwe scheißegal.
Denkt on Hemschbachs arme Veroine,
gäit hie un loßt die Kerl nedd groine.
Seid fruchtbar un mehret aisch, isch mach’s aa,
mehr fehlt blous noch die rischdisch Fraa.
Un isch sags aisch noch dezu,
loßt mer dem Praxl soi Auto in Ruh.
Auf Mundschenk ona gäit noch noi,
doch her ma uff jetzt mit dem Feißkohl soim Woi.
Isch will jetzt ä Bier om beste in Liter,
noch oon Schluck Woi un’s gibt ä Gewitter.
Wem kert die Kerwe? ……. Amen.