Die Kerweredd

Kerwepfarrer: Markus Fleischhauer
Mundschenk: Michael Roth
Kerweborscht: Christian Meyer

Isch grieß eisch all ihr alte Kumpel,
die Weibsleit un die Kerweschlumpel,
de Macho, de Pontoffelheld,
die alt Fregatt, die Fraa vun Welt.
Isch grieß die Gescheide un die Narre,
un alle friehere Kerweparre.
Die Tradition will, des muß ma wisse,
isch muß aa Prominende grieße,
des brauch isch nedd, des is nedd drin,
weil isch de ohnzische Prominende bin.
Die Zeitung hotts bereits bericht,
un des war aa ko falsch Geschicht,
de Kerweparre kimmt dieses Jahr,
aus Laudebach, wie sonderbar.
Schun werd in Hemschbach spekuliert,
warum donn souwas dohin bassiert.
Isch sags ihr Leit fa solsche Feschte,
do nimmt ma halt de Allerbeschte,
do dut ma aa – isch duh nedd prahle –
sou monsches Sümmsche defer bezahle.
In unsre Stadtkass do war ä Plus,
en Steuerzahlungsiwerschuß,
de Pauli die Mille hott riwwergestreckt,
un schun war de Tronsfer perfekt.
In Laudebach do is jo nix meh beim Alte,
do muscht die Kerweredd in Houchdeitsch halte,
un Weiwer uff de Brigg vun wege de Quote,
zum Glick is des in Hemschbach verbote.
Drum sag ischs jetzt nochmol, des is mer sehr wischtisch,
isch bin halt de Beschte un hier absolut rischdisch.
Isch brauch jetzt in Schluck un des mach isch gern,
als Kerweparre vum onnern Stern.

Dorsch Hemschbach ihr Leit, des is jo nedd schwer,
gäit’s schun eweil im Kreisverkehr.
Doch Leit gibt’s, des konn isch gar nedd verstäin,
die denke es det immer noch gradaus dorschgäin.
Diesjoar sin schun wira zwa gradaus iwwa de Kreisel gfahrn,
do kimmscht zu dem Schluß, die wärn im Kopp geistisch arm.
On den Kreisel do drin wolle se en zweite ohkopple,
do wärn sisch die Uhfallzahle aa ball verdopple.
Die Uhfallstatistik dodezu intressont,
die hott die Lösung direkt uff de Hond.
Denn iwwa de Kreisel, driwwa wie wild,
fahr die Leit mit HP uffm Schild.
Drum sperrt de Mihlweg, die Ourewällisch Autobohnuffahrt draus,
donn fährt ma mit Ruh in die Kreisel – un naus.
Isch sag jetzt Prost un trink en Schluck oder zwee,
passt gut uff de Stroß uff, uff die mit HP.

Wer reitet uffm Besemstiehl in de Walpurgisnacht?
Es sin die Hemschbächer Hexe – un die mache ä Jacht.
Daß die Hexe nachts nackisch im Wald um ä Feier rumreite,
des wisse ma all, do gibt’s nix zu bestreite.
Des hott diesjoar ä paar Monnemer Touriste vun de Grillhitt verjagt,
awwa die nedd bleed, häwwe halt uffm alte Grillplatz weitergetagt.
Die wollte nachts drowwe im Zelt iwwanachte,
vielleischt aa ä paar nackische Hexe betrachte.
Isch was nedd wies war, die Nacht war verflucht,
die Monnemer häwwe moijens ihr Auto gesucht.
De grouße Benz, was ä Maleer,
der war fort un die Polizei musst her.
Un die, die sin glei druff geschtose,
der is de Roh nunnergerollt die Hondbrems war lose.
Wie vun Geisterhond is de Karre losgefahre,
un hott sisch donn aa noch iwwaschage.
Un koona is fun dem Krach uffgewacht,
domols in de Walpurgisnacht.
Ma sollt halt Hemschbachs Wälder meide,
wonn nachts die Hexe nackisch reite.
Auf Mundschenk schenk ma ohna oi,
schee wärs mol Besemstiehl zu soi.

Sou monsche Veroine duhn Auflieg buche,
dun sisch ä scheenie Stadt raussuche,
zur Bildung un vor alle Dinge,
zomme mol en scheene Daag zu verbringe.
De Joargong 46 war aa dodebei,
die warn in Moinz sou Mitte Mai.
Do sin se donn dorsch die Stadt gelatscht,
häwwe geguckt un ä bissel getratscht.
Donn wollte se in ä Kloschter iwwa de Roi,
sou circa um ohnse zum Mittagesse soi.
De Busfahrer nedd aus dere Gegend war,
des war schun ball denne Leit im Bus klar.
Ohner säischt noch zu dem, ei bass emol uff,
fahr blous iwwa die Brick un donn de Buckel nuff.
Doch der Fahrer mohnt, ihr braucht eisch nedd uffzurege,
isch kenn den Weg vun moine Kollege.
Donn isser gfahrn, erscht noch Gonsenheim,
des war donn ä bissel weg vum Rhein.
Donn rumgedreht zum Lerscheberg,
war aa nedd rischtisch denkt der Zwerg.
Noch Bischofshoim, do merkt der gar,
dass er in Richtung Fronkfort war.
Er mohnt, blous ko Ponik, do fahrn mer halt schnell,
im Boge zurick, noch Moinz-Kastell.
Vielleischt häwwe mer jo Richtung Wiesbade Glick,
wonn nedd, do fahrn mer wira zurick.
Er guckt uff die Londkart, jetzt wußt er’s genau,
ab uff die B 40, un schun warn se im Stau.
Sou um Vertel Viere warn se endlisch dort,
des Esse war kalt, die Bedienung war fort.
De Salat war verwelkt un de Nochtisch vermatscht,
awwa gesse häwwe se alles gonz uhne Quatsch.
Wer bei sou was noch lacht, isch sags gonz allgemoin,
des konn nur en eschte Hemschbächer soin.
Isch trink jetzt en Schluck mach de Bescher alle,
der Fahrer war übrigens von drieben – von Halle.

Jedi Mutter sorgt sich sehr,
um ihr Kind un noch viel mehr,
achtet sie uff gesundes Esse,
verhinnert aa noch unnerdesse,
dass sischs nedd verkälte dut,
un kohn Grind griegt um die Schnut.
Un sou mit Pempers newebei,
fängt se aa noch die Knodel oi.
Die kumme donn, oh welche Wonne,
als Abfall in die graue Tonne.
Bei de Hunde klappt des nedd,
isch bin mol gesponnt was des noch werd.
Die krieje jo aa ä gutes Esse,
doch wonn se scheisse werds vergesse.
Owens noch de Tagesschau,
do kumme se all aus ihrem Bau.
Die Hundenloin 10 Meter long,
des verkerzt den Hundegong.
De Köter derf donn still un leise,
beim Nochbar in de Gade scheiße.
Drum Leit nemmt doch zum Hundetripp,
ä Platikdutt mit un ä Schipp.
Der Rickstond vun dem Gassifiern,
der muß nedd unser Trotwa ziern.
Isch bin schun de dritte Parre, der des moniert,
doch die Hundehalter, die sin nedd intressiert.
Drum kimmt ma halt zu dem Befund,
frier hott jeder Hund ä Arschloch ghatt,
heit hott jedes Arschloch en Hund.
Auf Mundschenk schenk noch ohna oi,
do howwe trete mer in kohn Scheißhaufe noi.

Die Hausfraue vun heit, die häwwes halt schee,
schaffe dun die jo ball gar nix meh.
Bei denne herrscht Ruh, do leeft gar nix hektisch,
in en Haushalt vun heit, do leeft alles elektrisch.
Ob wasche, koche, putze und stricke,
es gibt sogar Elektrogeräte, die kenne – Männer ersetze.
Doch des gonze elektrische Lumpezeig,
werd monschmol halt aa zum Hausfraueleid.
Letscht in de Siedlung drinn, war ohni nedd lohm,
die hott gebiggelt und gebacke in ohm.
Uff ohmol hotts Telefon gerappelt,
un wer die Maria kennt, der waas dass se gern babbelt.
Sou mitte im Gebabbel do fällt re oi,
moin Kuche misst eigentlisch schun gebacke soi.
Sie läigts tragbare Telefon uffm Biggelbrett nieder,
dut de Kuche ausm Offe, do rabbelts schun wieder.
Un sou gonz in Gedonke wie se de Kuche verziehrt,
hott die Fraa donn mim Biggeleise telefoniert.
Die Narbe om Ohr, die sieht ma noch heit,
vun dem scheiß elektrische Lumpezeig.
Isch häib moi Bescher un winsch eisch Friede,
Elektrogeräte sollt ma im Haushalt verbiete.

Es war genau vor zwa, drei Woche,
do is mer beim Lese de Schweiß ausgebroche.
Im Wiederholungsblatt vum Edwin Höhn,
do war ä groußi Ohzeig drin zu sehn.
Uff unsrer Kerwe fa jedermonn,
do is om Rothaus de Ballermonn.
Noch gräißer, besser un geil Punkt, Punkt, Punkt,
Sangria bis uns de Schädel brummt.
Nadierlisch aussm Ohmer, des is nedd egal,
genau wie om Strond vun El Arenal.
Schun moijens besoffe om Wasser rumprotze,
mit nackische Ärsch, des is doch zum Kotze.
Isch bin als Parre jo gonz schee pickiert,
die Wilde do drunne wärn jetzt vun mer missioniert.
Moi erschti Mission do drunne werd soi,
statt Sangria blous noch Hemschbächer Woi.
Des 2. Gebot dort fa die Bleede,
jeden moijen de Kreiz 7er zu bete.
Uns 3. Gebot, des is jedem klar,
en rischtische Friehschoppe gäit nur uhne Fraa.
Vor lauter Ballermonn 6 Club do drunne,
bin isch jetzt gonz vum Thema abkumme.
Was isch eigentlich sage wollt:
En Hemschbächer det liewer sterwe,
wie noch Mallorca zu fahrn on de Kerwe.
Also Mundschenk schitt mer was in de Bescher noi,
awwa blous kon Sangria, nur Hemschbächer Woi.

De Paulis Volker wollt en alte
Holzklotz ausenommer spalte.
Er nimmt des Beil un hält weit aus,
häischt noi, donn kriegt er’s nimmäi raus.
Er robbt un zerrt es war verdeifelt,
bis er om End schun gonz verzweifelt.
Donn zieht er wira, jetzt packt in die Wut,
un schläischt sich de Beilstiel uff die Schnut.
Soi Fraa die siehts un kontert schnell,
des war emol die rischtisch Stell.
Die Story is älter wie die alt Bäile,
awwa isch häb mer gedenkt, ma kennts wira mol verzäile.
Dodruff fällt mer nix meh oi,
Mundschenk schenk halt nochmol oi.

In Hemschbach oikaafe, dut immer sisch lohne,
nur derfscht donn nedd in de Altstadt wohne.
Konnscht mim Auto in alle Richtunge brumme,
un kriegscht sogar noch en Parkplatz fa umme.
Doch neilisch stäit ona in de Bachgaß hier,
un sucht fa soin Freund alkoholfreies Bier.
Der war uff de Dorschreis wollt beim Kumpel soim alte,
sisch aa wiramol ä bissel uffhalte.
Der Monn iwwaläigt donn fährt er aa glei,
zum Supermarkt drowwe on de B 3.
Er guckt un flucht, oh loss misch in Ruh,
die mache jo schun um sechse zu.
Er noi in Auto iwwa die Brick links ab,
zu de Alueda gefahrn, zum Oigong im Trab.
Do stond er donn, der arme Wischt,
es is 18.30 un de Lade is discht.
Er steigt in soin Karsch, fährt noch Norde nuff,
un is hellbegeischtert der Markt hott noch uff.
Er frogt nochem Gsöff un jetzt kimmt der Knall,
es Alkoholfreie war heit leider all.
Do hott er donn die Geschäftswelt verflucht,
un hott soi Glick on de Tonkstell gesucht.
Do kriegt er’s donn endlisch vum Tonkstellepersonal,
zwa Flasche acht Mark, doch des is jetzt egal.
Fährt schnell zurick un donn is der Dumme,
in de Grawestroß in ä Radarfall noikumme.
Dehom donn hott soi Mutter schun uffen gelauert,
doin Freund is schun fort, dem hotts zu long gedauert.
Isch trink jetzt uff die arme Altstädter hier,
de Könisch in de Apothek verkeeft jetzt ball Bier.

In de Michelhall drin oje un auwei,
gäit alles om Arsch un alles entzwei.
Daß des Halledach Lescher hott wie en Schweizer Kees,
domit hämmer uns abgfunne des macht uns nimmäi nerves.
Doch ohns macht nur Sorge, des muß isch berichte,
de Paulis Volker will mit Kaugummi des Dach do drinn dichte.
Domit spart er donn Geld, rischtisch gemacht is zu deier,
der kaut Kaugummi jetzt wie en Wiederkäuer.
Die Ossis in Mücheln, des muß isch glei noch sage,
die häwwe unsern Pauli zum Ritter geschlage.
Der Ritterspruch war un des fand isch doll,
dass er nedd geizisch mit dem Geld umgäin soll.
Die in Mücheln do driwwe, sin gar nedd sou bleed,
die wusste sofort wer vor ihne steht.
Doch isch will nochemol uff die Hall do drinn kumme,
die Wertschaft un Kegelbohn sin jo aa gonz verkumme.
Es konn doch nedd schwer soi in de heitische Zeit,
ä dischtes Dach zu baue ihr Leit.
Doch was do drinn leeft, isch sags jetzt verbisse,
do wern Steuergelder zum Fenster rausgschmisse.
Wonn donn in ä paar Joar des Gelumps zomme fällt,
donn falle Millione vum Steuergeld.
Un donn hert ma se wira, die gonz schlaue Stimme,
wie jetzt om katholische Kinnergade do hinne.
Häd mas gewißt, häd ma frier was gemacht,
häd mas gewißt, häd ma Geld locker gemacht.
Häd mas gewißt des is de Hommer ihr Leit,
wär alles viel, viel billischer wie heit.
Un mäina Steuergelder sin a dodebei,
auf Boijemoschter, bring die Hall in die Reih.
Isch sauf jetzt ona uff eisch all,
un noch ona uff die Hall.

Im Friehjoar war in de Zeitung en Leserbrief,
wonn isch do noch dro denk, donn lach ich misch schief.
Do stond mol schwarz uff weiß do drinn,
daß ä Grupp innere Wertschaft nedd satt worn sin.
Häwwe Gulasch bestellt dodezu noch Nudel,
fa zwonsisch Leit, sie kame im Rudel.
Die erschte häwwe sich ordentlisch die Teller gefillt,
des Rest hott nix meh krigt, die warn donn gonz wild.
Isch wolt des donn wisse, isch sags eisch glatt,
isch werd do in jedere Wertschaft satt.
Wer do nedd satt worn is, des war schun ball klar,
weil des en Trupp vun de Feierwehr war.
Un wer die kennt, wie die zuschlage kenne,
der kocht meistens doppelt, do braucht kona schenne.
En dorschschnittlische Feierwehrmonn mit normaler Statur,
der wiegt sou 87 Kilo in voller Montur.
En Hemschbächer wiegt awwa des muß mer mol wisse,
moijens 96 Kilo un zwar nackisch nochem pisse.
Drum Wirte vun Hemschbach seid kinftisch schlau,
wonn wira ä paar kumme, donn frogt se gonz genau.
Un dut glei mäiner Fleisch in de Haffe noi,
denn es kennt jo en Trupp vun de Feierwehr soi.
Isch mach mer jetzt die Kehl mol feischt,
un trink uff die Wertsleit die häwwes nedd leischt.

Zum Schluß trinkt isch jetzt gemietlich ä Bier,
un ihr do drunne empfongt de Sege vun mir.
De Hutmacher behüte euch,
das Badenwerk lasse sein Licht leuchten über euch,
un denkt droh, es is nedd verkehrt,
vum esse un trinke hott sich schun sou monscher ernährt.
Un wenn’s nimmäi gäit, Viagra ins Bier,
donn konnscht ona häiwe ora zwa ora vier,
Der Sämann, der säe über euch seinen Samen,
isch häb jetzt kon Bock meh, in Ewigkeit
Amen.